Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

irae leniunt Pl

  • 1 ira

    īra, ae, f. (aus *eira, wohl zu altind. íšyati, setzt in Bewegung, avestisch aešma, der Zorn), I) jede leidenschaftliche Aufwallung des Gemüts, Zorn, Heftigkeit, Erbitterung, Rache, im milderen Sinne Empfindlichkeit, Komik., Cic. u.a.: sine ira et studio, Tac. ann. 1, 1: per iram, Tac.: iram evomere in alqm, Ter.: irae indulgere, Liv.: alci esse irae, verhaßt sein, Verg.: mit obj. Genet., wegen etwas, fugae, Liv.: dictatoris creati, Liv.: m. in u. Akk., ira in Romanos propter obsides nuper interfectos, Liv. 25, 15, 7: m. adversus u. Akk., ira adversus Romanos, Liv. 36, 6, 1. – Plur., irarum ardor, Cic.: irae caelestes, Liv.: iras lenire, dirimere, Liv.: dum irae leniunt (sich mildern), Plaut.: miles vertit iras (läßt seinen Zorn aus) in municipium Albintimilium, Tac.: mit obj. Adj., plenus suarum, plenus paternarum irarum, gegen seine Person, gegen den Vater, Liv.: m. in u. Akk., tanta in regem ira fuit, Curt. 8, 6 (22), 12; veteres in populum Romanum irae, Liv. 21, 25, 2. – II) übtr., a) v. Lebl., die Heftigkeit, Erbitterung, ventorum, Sil.: maris, caeli marisque, Ov.: fulminis, Ov.: belli, Sall. fr.: dant mucronibus iras, schärfen sie, Sil. – b) meton., α) Ursache zu zürnen, Ov. ex Pont. 4, 3, 21. – β) Plur. = die Zürnenden, dirimere iras, Liv. 1, 13, 1. – / arch. Genet. Sing. irai, Lucr. 3, 303.

    lateinisch-deutsches > ira

  • 2 ira

    īra, ae, f. (aus *eira, wohl zu altind. нšyati, setzt in Bewegung, avestisch aešma, der Zorn), I) jede leidenschaftliche Aufwallung des Gemüts, Zorn, Heftigkeit, Erbitterung, Rache, im milderen Sinne Empfindlichkeit, Komik., Cic. u.a.: sine ira et studio, Tac. ann. 1, 1: per iram, Tac.: iram evomere in alqm, Ter.: irae indulgere, Liv.: alci esse irae, verhaßt sein, Verg.: mit obj. Genet., wegen etwas, fugae, Liv.: dictatoris creati, Liv.: m. in u. Akk., ira in Romanos propter obsides nuper interfectos, Liv. 25, 15, 7: m. adversus u. Akk., ira adversus Romanos, Liv. 36, 6, 1. – Plur., irarum ardor, Cic.: irae caelestes, Liv.: iras lenire, dirimere, Liv.: dum irae leniunt (sich mildern), Plaut.: miles vertit iras (läßt seinen Zorn aus) in municipium Albintimilium, Tac.: mit obj. Adj., plenus suarum, plenus paternarum irarum, gegen seine Person, gegen den Vater, Liv.: m. in u. Akk., tanta in regem ira fuit, Curt. 8, 6 (22), 12; veteres in populum Romanum irae, Liv. 21, 25, 2. – II) übtr., a) v. Lebl., die Heftigkeit, Erbitterung, ventorum, Sil.: maris, caeli marisque, Ov.: fulminis, Ov.: belli, Sall. fr.: dant mucronibus iras, schärfen sie, Sil. – b) meton., α) Ursache zu zürnen, Ov. ex Pont. 4, 3, 21. – β) Plur. = die Zürnenden, dirimere iras, Liv. 1, 13, 1. – arch. Genet. Sing. irai, Lucr. 3, 303.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ira

  • 3 lenio

    lēnĭo, īvi or ĭi, ītum, 4 ( imperf. lenibant, Verg. A. 4, 528:

    lenibat,

    id. ib. 6, 468; fut. lenibunt, Prop. 3, 20 (4, 21), 32), v. a. and n. [1. lenis].
    I.
    Act., to make soft or mild, to soften, mollify, alleviate, mitigate, assuage, soothe, calm (syn.: mitigo, placo, sedo, mulceo).
    A.
    Lit.:

    lapsana alvum lenit et mollit,

    Plin. 20, 9, 37, § 96:

    nuces leniunt saporem caeparum,

    id. 23, 8, 77, § 147:

    tumores,

    id. 33, 6, 35, § 110:

    collectiones impetusque,

    id. 22, 25, 58, § 122:

    stomachum latrantem,

    Hor. S. 2, 2, 18:

    volnera,

    to assuage, heal, Prop. 3, 20 (4, 21), 32:

    clamorem,

    to soften, moderate, Hor. C. 1, 27, 7:

    inopiam frumenti lenire,

    to make amends for, cause to be less felt, Sall. J. 91.—
    B.
    Trop., to render mild, to appease, calm, pacify, etc.:

    senem illum tibi dedo ulteriorem, ut lenitum reddas,

    Plaut. Bacch. 5, 2, 31:

    illum saepe lenivi iratum,

    Cic. Att. 6, 2, 2:

    temperantia animos placat ac lenit,

    id. Fin. 1, 14, 47:

    te ipsum dies leniet, aetas mitigabit,

    id. Mur. 31, 65:

    epulis multitudinem imperitam,

    id. Phil. 2, 45, 116:

    desiderium crebris epistolis,

    id. Fam. 15, 21, 1:

    se multa consolatione,

    id. Q. Fr. 3, 5, 4:

    diem tempusque... leniturum iras,

    Liv. 2, 45:

    seditionem,

    id. 6, 16:

    animum ferocem,

    Sall. J. 11:

    saepius fatigatus lenitur,

    id. ib. 111, 3:

    lenire dolentem Solando,

    Verg. A. 4, 393.—
    * II.
    Neutr., to become soft or mild, to be softened, mitigated:

    dum irae leniunt,

    Plaut. Mil. 2, 6, 100; cf. Brix ad loc.

    Lewis & Short latin dictionary > lenio

  • 4 lenio

    lēnio, īvī (iī), ītum, īre [ lenis ]
    1) успокаивать (stomachum latrantem H; timorem V); облегчать, смягчать (morbum PM; vulnera Prp); унимать (clamorem H; iras L); ослаблять ( inopiam frumenti Sl); усмирять ( seditionem L); склонять, делать уступчивым ( fatigatus lenītur Sl)
    2) смиряться, смягчаться ( irae leniunt Pl)

    Латинско-русский словарь > lenio

  • 5 lenio

    lēnio, īvī, u. iī, ītum, īre (lenis), I) v. tr. gelinder od. sanfter machen, lindern, mildern, besänftigen, A) eig.: lapsana alvum lenit et mollit, Plin.: tumores, Plin.: morbum, Plin.: vulnera, Prop.: fluvium tumentem, Verg.: stomachum latrantem, beschwichtigen, Hor.: inopiam frumenti, weniger empfindlich machen, Sall.: clamorem, Hor. – B) übtr.: 1) im allg. (Ggstz. concitare, excitare, movere): te dies leniet, Cic.: se consolatione, Cic.: animum, Cic.: timorem, somno curas, Verg.: iras, Liv.: iram iudicis (Ggstz. instigare), Tac.: miseriam, Ter.: seditionem, Liv.: invidiam, Nep.: desiderium crebris epistulis, Cic.: facinus, im milden Lichte darstellen (Ggstz. exasperare), Amm. – 2) insbes., nachgiebig machen, saepius fatigatus lenitur, Sall. Iug. 111, 3. – II) v. refl. sich besänftigen, sich geben, dum irae leniunt, Plaut. mil. 583. – / Imperf. lenibat, lenibant, Verg. Aen. 6, 468. Claud. in Eutr. 1, 84. Epit. Iliad. Hom. 18 u. 586: Futur. lenibunt, Prop. 3, 21, 32.

    lateinisch-deutsches > lenio

  • 6 lenio

    lēnio, īvī, u. iī, ītum, īre (lenis), I) v. tr. gelinder od. sanfter machen, lindern, mildern, besänftigen, A) eig.: lapsana alvum lenit et mollit, Plin.: tumores, Plin.: morbum, Plin.: vulnera, Prop.: fluvium tumentem, Verg.: stomachum latrantem, beschwichtigen, Hor.: inopiam frumenti, weniger empfindlich machen, Sall.: clamorem, Hor. – B) übtr.: 1) im allg. (Ggstz. concitare, excitare, movere): te dies leniet, Cic.: se consolatione, Cic.: animum, Cic.: timorem, somno curas, Verg.: iras, Liv.: iram iudicis (Ggstz. instigare), Tac.: miseriam, Ter.: seditionem, Liv.: invidiam, Nep.: desiderium crebris epistulis, Cic.: facinus, im milden Lichte darstellen (Ggstz. exasperare), Amm. – 2) insbes., nachgiebig machen, saepius fatigatus lenitur, Sall. Iug. 111, 3. – II) v. refl. sich besänftigen, sich geben, dum irae leniunt, Plaut. mil. 583. – Imperf. lenibat, lenibant, Verg. Aen. 6, 468. Claud. in Eutr. 1, 84. Epit. Iliad. Hom. 18 u. 586: Futur. lenibunt, Prop. 3, 21, 32.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lenio

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»